Her Yıl Olduğu Gibi Elveda 2007

2007 yılının sonuna gelmiş bulunuyoruz.Zamanın nasıl geçtiğini anlatacak birisini daha tanımadım,çünkü ortada anlatılacak birşey olmadığını söylüyor herkes.
Cevabı olmasada aklımıza geldiğinde hep tekrar ediyoruz ”zaman ne çabuk geçiyor” diye.
Ama ne yazıkki geçmiş zaman kimsenin işine yaramıyor.

Bu yüzden sormamız gereken en akıllıca soru, ”bu geçen zamanda neler yaptım? ” olmalıdır.Bana göre herkes kendince birşeyler yapmaya çabalıyor ve yapıyor.Elbetteki olumsuzluklar veya engeller çıkıyor karşımıza.İşte asıl yapmamız gereken o engellere ve olumsuzluklara çözüm aramak.Oysa çözüm aramak için yeterli vaktimiz olmadığını düşünüyoruz.

Geçiyor,geçiyor ve geçiyor.Zaman denen melet durmak bilmiyor.İster doğru yapın ister yanlış yapın yinede ilerliyor.Şu gün yapacağım,bu gün yapacağım,yarın yapacağım dedikçe hiçbirşey yapamıyoruz ve zamandan yakınıyoruz.Neredeyse gördüğümüz tüm motivasyon kitaplarını okuyoruz.Ama neden okuduğumuzun farkında olmuyoruz.Benimde öğrenmeden önce yaptığım ilk yanlış;kitabı okurken bir hedef belirlememek.

Örneğin kitabı açtınız ve başlıyorsunuz okumaya… Şöyle başarılı olursunuz veya şu şekilde yapmalısınız vb. cümleler sıralanıyor, öğütler veriliyor, vaatler ediliyor, herşeyi çok kolaymış gibi görünüyor.Ama kitap bittiğinde,aradan bir kaç gün geçiyor ve değişen birşey yok.Yinede yanlışın farkına varamıyorsunuz.

Aşağıda çok beğendiğim bir kitabın kısa bir bölümünü yazıyorum.Burada anlattıklarımın ne olduğunu aşağıdaki yazıyı okuduktan sonra anlarsınız sanırım:

Amerikan Birleşik Sigorta Şirketleri’nin kurucusu ve başkanı W.Clement Stone, başından geçen bir olayı anlatmıştı. Eşiyle birlikte,Bay Stone’un iki kitabını satın alarak paralarını israf ettiklerinden yakınan bir bayan arar ve Bay Stone dışarıda olduğu için onun altı sekreterinden biri olan Linda’yla görüşür. Kadın “O kitapları okudum ve hiçbir şey olmadı. Eşim hâlâ işsiz. Bankada hâlâ hiç paramız yok. Ben hâlâ o kötü, bakımsız restoranda günde on saat duruyor, masalara hizmet ediyorum. Hiçbir şey olmadı!” der. Sonra da kitapların birinden alıntı yapar: “İnsan aklıyla kavrayabileceği herşeyi başarabilir!”
Linda sorar: “Ama Bay Stone’un kitabını okuduktan sonra neler yaptınız, hangi adımları attınız?”. Kadın bir süre sessiz kaldıktan sonra yanıtlar: “Bekledim.” Linda kadına Bay Stone’dan sık sık duyduğu bir öğüt verir: “Kitabı okuduktan sonra okuyucunun ne yaptığı yazar için çok önemlidir. Eğer okuyucu kitabı okuduktan sonra birşey yapmamışsa, yazar okuyucuyu etkilememiş demektir.”
Linda daha sonra kadına kitapları bir büyü arayarak değil, belli bir ilgiyle izleyip uygulayabileceği bir ilke ya da bir düşüncenin arayışıyla yeniden okumasını önerir. “Belki” der, “bu düşünce, eğitime devam etmek ve o kötü restoranda masaları beklemekten daha çok kazandıracak anlamlı bir iş bulmak olabilir.”
Bir kaç ay sonra kadın yine arar. Şans eseri yine Linda çıkar telefona. “Beni belki anımsamazsınız ama iki ay önce Bay Stone’un kitaplarını tekrar okumamı ve onlarla ilgili birşeyler yapmamı önermiştiniz. Size neler olduğunu söylemek için aradım.” ‘

Kadın, Linda’nın önerdiği gibi kitapları yeniden okur, ama bu kez harekete geçmek için motive olur. Kitapları kocasına da okutur, kocası hâlâ işsiz olsa da gayretle iş aramaktadır. Kadın okula geri döner, daktilo öğrenir. Daha şimdiden, eğitimini tamamladığında başlamak üzere restoranda kazandığının iki katı ücretle, üç iş teklifi almıştır.

Gördüğünüz gibi herşey çok açık ortada.2008 yılında yapacağınız herşeyde daha iyi sonuçlar almanız dileğiyle…

Unutmamanız gereken birşey daha var ki başarı veya başarısızlık diye birşey yoktur,sonuçlar vardır.Başarı yerine ölçüt kullanmalısınız.Daha iyi sonuçlar alacağınıza eminim.